tony-15

Dostałem cios w plecy
pomyślałem, że będzie ostatnim
Ktoś napluł mi w twarz
Pomyślałem, że już nigdy tego nie zrobi
Kiedy rozpłakałem się jak dziecko na widok krwi
Powiedzieli, że udaję
Otworzyłem się przed przyjaciółmi
Przyjaciele mnie sprzedali

Twardy jak bruk
Czy mam być twardy jak bruk

Otworzyłem się jak książka
Teraz książka płonie
Zniknęły sny, iluzje, koniec
Znałem kiedyś wielu ludzi, znam ich niewielu
Teraz, znam ich niewielu
Przemieniłem frustrację w siłę
Zamieniłem łzy w gniew
Miałem kiedyś jedną twarz
Teraz mam dwie, teraz mam dwie
Każda z nich tak prawdziwa
Jak wszystko, czego mnie uczyłaś
Ta, którą pozna świat
Nie będzie tą, którą znasz Ty
Tobie pokażę wszystkie blizny
Powiem słowa, których bał się świat
Pokażę wszystkie miejsca
Do których uciekałem...

Więc żegnam
"Pogrążam sie w tym choć nie wiem co znajde
ale zdecydowalem, ze pójde za głosem serca i umysł zostawie
jeśli bede czul ból to wiem przynajmniej, ze wszystko z siebie dalem
lepiej jest kochać i stracic milość niz nie kochać wcale...
Rano gdy sie obudze moze sie uśmiechne może zaplacze..."

Więc żegnam... mam nadzieje ze niektóre notki sie wam podobały...

Pozdrawiam tych wszytkich którzy zawsze są ze mna na których moge zawsze liczyć. Jesteście dla mnie wszytkim...bez wzgledu na to jak daleko od siebie będziemy...

Hmmm... przemyślenia... towarzyszą mi w każdej sekundzie mojego życia... pokręconego bo pokręconego, ale MOJEGO !!! Zastanawiałem się kiedyś, czemu zawsze wszytko sie działo odwrtonie, nic nie wychodziło ... nie wiem.

Długo żyłem w pustce...błąkałem się, nieszczęśliwy byłem, co krok do przodu - dziesięć w tył. Ludzie, których kochałem (i kocham nadal) zaczęli odchodzić ode mnie. Widziałem jak pustka zaczyna się śmiać mi prosto w moją coraz bardziej smutną twarz. Bałem się chodzić, bałem się wszystkiego. Z pomocą przyszli mi moi przyjaciele, prawdziwi przyjaciele. Nie pozwalali mi na zamykanie się w sobie, myślenie o przeszłości ...Problemy są i towarzyszą nam codziennie, ale jakoś staramy sobie pomagać nawzajem. Poznaję wielu ludzi, pomagam im, rozmawiam, słucham, czynny jestem 24 h na dobę. W razie czego polecam się, bo szczęście moich znajomych, przyjaciół - JEST MOIM SZCZĘŚCIEM !!!! Życzę szczęścia:D

> > >Dwóch mężczyzn, obaj bardzo chorzy, byli w tym samym
pokoju, w
> > szpitalu.
> > >
> > >
> > >
> > >Jednemu wolno było siadać na łóżku,każdego popołudnia na
> > godzinę,żeby ułatwić mu odprowadzenie wody z płuc. Jego
łóżko było
> > na wprost jedynego okna. Drugi musiał cały czas leżeć na
wznak.
> > Obaj rozmawiali
> > >godzinami.
> > >rozmawiali o swoich kobietach, rodzinach, domach, pracy,
pobycie w
> > wojsku, gdzie byli na wakacjach. Każdego popołudnia, kiedy
> > mężczyzna z łóżka przy oknie mógł usiąść, opisywał swojemu
> > sąsiadowi wszystko co widział przez okno.Człowiek z
drugiego łóżka
> > zaczął czekać na te godziny, kiedy jego świat się
powiększał i
> > nabierał życia o wszystkie zdarzenia i kolory świata
zewnętrznego.
> > Okno wychodziło na park z cudownym jeziorem, kaczkami i
łabędziami
> > pływającymi po nim, a dzieci puszczały
kaczki.Młodzi,zakochani
> > spacerowali trzymając się za ręce, między kwiatami o
wszystkich
> > kolorach tęczy.
> > >Wielkie drzewa ozdabiały pejzaż i w oddali można było
zobaczyć
> > piękny  widok z miastem w tle.
> > >
> > >
> > >
> > >Kiedy mężczyzna w oknie opisywał to wszystko z
najmniejszymi
> > detalami, ten z drugiego końca pokoju, zamykał oczy i 
wyobrażał
> > sobie ten idylliczny widok.Pewnego gorącego popołudnia
opisał
> > paradę, która przechodziła. Mimo, że nie mógł słyszeć
orkiestry,
> > widział ja oczami wyobraźni, tak jak ją opisywał człowiek w
oknie
> > swoimi magicznymi słowami.
> > >
> > >
> > >
> > >Mijały dni i tygodnie. Pewnego poranka, dzienna 
pielęgniarka
> > przyszła żeby ich wykąpać i znalazła mężczyznę od okna
> > martwego,zmarł podczas snu. Wezwała pomoc i zabrano go.
> > >
> > >
> > >
> > >Drugi tak szybko, jak tylko uznał to za stosowne, poprosił
o
> > przeniesienie na łóżko przy oknie. Pielęgniarka zgodziła
się i po
> > upewnieniu się że jest mu wygodnie wyszła z pokoju.
> > >Wolno i z trudnością mężczyzna podniósł się na  łokciu,
żeby
> > rzucić pierwsze spojrzenie na świat zewnętrzny, wreszcie
mógł
> > zobaczyć go sam.
> > >Obrócił się powoli i spojrzał przez okno przy  swoim
łóżku... i
> > zobaczył białą ścianę. Mężczyzna spytał  pielęgniarkę co
mogło
> > kierować zmarłym żeby opisywać tak wspaniałe rzeczy przez
okno.
> > >Pielęgniarka powiedziała, że człowiek ten był niewidomy i
że nie
> > mogł widzieć nawet ściany i podpowiedziała mu: "może chciał
pana
> > podtrzymać  na duchu?"
> > >
> > >
> > >
> > >Epilog: Jest bardzo łatwo uczynić szczęśliwymi  innych,
nie ważne
> > jaka jest twoja własna sytuacja. Ból dzielony jest o połowę
> > łatwiejszy do zniesienia,ale dzielona radość jest podwójna.
> > >Jeśli chcesz się czuć bogaty, opowiadaj o wszystkim co
masz i
> > czego  pieniądze nie są wstanie kupić. "Dziś jest prezentem,
> > dlatego nazywa się go terażniejszością"

Hmmmm.... cos w tym fajnego jest... to jest to dawać szczęście innym mimo bólu i cierpienia...pozdro dla tych prawdziwych... którzy to wszytko czytają....:)